Sobota, 11 marzec 2023

Muszę przyznać, że życie obcokrajowców w Chinach jest teraz dużo łatwiejsze. Pamiętam, gdy w latach 2004-2010 musiałem gdzieś jechać służbowo - na dworcu autobusowym lub kolejowym pojawiałem się wcześniej, żeby kupić tradycyjny bilet. Oczywiście panie w kasach nie mówiły ani słowa po angielsku. Najgorsze były komunikaty z głośników, jedynie po chińsku i wtedy niewiele z tego rozumiałem. Dodatkowo musiałem sobie zapisać po chińsku nazwę miejscowości i trzykrotnie upewnić się, że mam właściwy bilet i wsiadam do właściwego autobusu/pociągu. Wiadomo z samolotami było łatwiej, bo tam widniały napisy w wersji pinyin. Chociaż z komunikatami głosowymi po angielsku bywało już różnie. Aktualnie te wszystkie bilety można kupić w aplikacjach na smartfonie. Kiedyś szukało się taksówki, a wieczorami w takich miastach jak Shenzhen, Guangzhou czy Szanghaj nie było to łatwe. Obecnie są aplikacje ubero-podobne. Bez problemu mamy dostęp do różnych map, adresów online. Są też mapy metra, informacje na wyświetlaczach, różne automaty z językiem angielskim i ogłoszenia po angielsku, chińsku i kantońsku (w Shenzhen). Zawsze stresowałem się jadąc do mniejszej miejscowości, bo skąd miałem wiedzieć, że już do niej dotarłem? Czasami podróż miała trwać dwie godziny, a trwała trzy, ze względu na korki czy jakiś wypadek. Na szczęście większość kierowców krzyczała nazwę miasta lub przystanku. Problemy pojawiały się, gdy w jednym mieście było kilka przystanków. Ludzie używali wtedy tradycyjnych komórek, nie było kontaktu email, nie było WeChata, Whatsapp, map itd. Możecie się teraz śmiać, ale ja czasami używałem kompasu! Przydał się nawet w Bangkoku, wyznaczyłem właściwy azymut i mówiłem mojej żonie, że idziemy we właściwym kierunku. Nie byłem tylko pewien odległości, więc ostatecznie wzięliśmy taksówkę. Taksówkarz nas przepraszał, bo okazało się, że przewiózł nas 200 metrów. Aktualnie ludzie polegają na technologii, wtedy musieliśmy polegać na własnych zmysłach, wyczuciu kierunku albo kompasie. Jedyna mapa jaką miałem to była ta wydrukowana lub zapamiętana z ekranu komputera. Miało to też swój urok, bo czasem odkrywało się coś nowego, ciekawe miejsca, inne sklepy. Zdarzało się, że kogoś trzeba było zapytać o drogę i nawiązywało się jakąś krótką rozmowę. To były inne czasy, nie tak odległe, ale wiele się zmieniło.

Niedziela, 28 maj 2023

Teraz może się to już zmieniło, ale jeszcze kilka lat temu często słyszałem, że w Kraju Środka pracuje się za miskę ryżu. Obiektywnie patrząc to pensje są podobne do tych w Polsce, a w Chinach często nawet wyższe na podobnych stanowiskach. Poza tym w Chinach nie ma takich obciążeń podatkowych czy składek ZUS. Dodatkowo w wielu branżach pracownicy otrzymują miejsce noclegowe i wyżywienie. Chciałem dzisiaj jednak \"pochwalić się\" chińską emeryturą. Nauczycielka z liceum mojej żony w prowincji Hunan, która przeszła na emeryturę w wieku około 50 lat otrzymuje miesięczną emeryturę w wysokości 8000 RMB (w przeliczeniu 4800 PLN). Wspomnę też, że praca chińskiego nauczyciela jest dobrze płatna, a dodatkowo w średnich i dużych miastach nauczyciele zarabiają setki tysięcy yuanów na korepetycjach. Osoba, która zajmuje się wykończeniem mieszkań w prowincji Zhejiang powiedziała mi, że nauczyciele to aktualnie jego najlepsi klienci. Wydają miliony na nowe mieszkania i miliony na marmurowe wykończenia i meble w stylu \"roko-koko\". Naprawdę nie przeszkadzałoby mi, gdyby w Polsce praca nauczycieli była naprawdę doceniana i szanowana. Świetnie, gdybyśmy mieli zaangażowanych, ambitnych nauczycieli, którzy uczyliby z pasją i dobrze na tej pracy zarabiali. Możemy o tym tylko pomarzyć.

Wtorek, 11 lipiec 2023

Znam coraz więcej osób w Chinach, które albo już wyemigrowały, albo planują emigrację w najbliższym czasie. Dla wielu osób obostrzenia Covidowe były czynnikiem decydującym. Problem polega też na tym, że to już nie są Chiny z okresu Mao. Przeciętny Chińczyk, wie jak wygląda życie za granicą. Pomyślicie pewnie, że chodzi o demokrację i wolność słowa, ale właśnie chodzi bardziej o inne czynniki. Przede wszystkim spokojniejszy tryb życia. Mój znajomy planuje wyprowadzić się na dobre do Kanady. Widzi, że jego dzieci są umęczone nadmiarem szkolnych zajęć. Uwierzcie mi, że dzieci w Polsce nie mają nawet 30% zajęć, które są w Kraju Środka. Oczywiście przekłada się to na realną wiedzę, ale też na indoktrynację, dyscyplinę i raczej taki niezdrowy patriotyzm, nacjonalizm. Młodzi Chińczycy przebywają w szkole praktycznie od rana do późnego wieczora, mają oczywiście przerwę obiadową, ale nie mają w zasadzie wolnego czasu. W tygodniu rodzinne kontakty są ograniczone do minimum. Chińczycy się wzbogacili i chcą bardziej korzystać z tych pieniędzy, z życia. Niektórzy myślą o wyemigrowaniu do Grecji. Koleżanka żony od wielu lat przebywa w Kanadzie, gdzie prowadzi biuro pomagające w formalnościach migracyjnych. Moja dobra znajoma z Shenzhen, z którą znam się już od 19 lat od kilku lat mieszka w Australii. Tam znalazła męża, tam założyła rodzinę. Niektórzy emigrują bliżej np. Malezja, Singapur, a inni daleko do Europy, Ameryki. Chińska klasa średnia często nie widzi przyszłości we własnej ojczyźnie. Coraz trudniej założyć rodzinę, własne mieszkanie jest poza ich zasięgiem finansowym, nie mają motywacji, nie mają czasu by wychowywać dzieci. Wielu Chińczyków pracuje naprawdę ciężko, praca to ich całe życie i nie zostaje już czas na nic innego. Niektórzy wiedzą, że w Europie jest inaczej, że ludzie niekoniecznie pracują od rana do wieczora, że mają czas dla swoich dzieci, mają urlopy, weekendy. Nie muszą się ciągle przepychać, stać w kolejkach i walczyć o każdy metr kwadratowy dla siebie.